Als alles even stil staat...

Net als in de rest van Nederland, Europa en eigenlijk in de wereld,
legt het Corona- virus op Texel het leven even stil...
De kinderen volgen thuisonderwijs en worden gelukkig heel goed geholpen door de meesters op afstand.
Elke dag krijgen ze een mooi programma en werken ze op hun eigen laptopjes van school.
De diensten en activiteiten in de kerk hebben ook een andere vorm gekregen.
Afgelopen zondag was de eerste dienst via een livestream. Het deed me wel beseffen hoe rijk we zijn met deze moderne middelen. Hierdoor kan het ‘normale leven’ toch nog een beetje doorgang vinden.
Het eiland is rustig, de meeste toeristen zijn vertrokken en de lente doet enorm zijn best de dagen
mooi te maken.

We zijn opnieuw dankbaar dat we nu op deze plek mogen wonen, te midden van zoveel mooie natuur en ruimte.
Elke middag trekken we er op uit om te vliegeren op het strand, te wandelen in de duinen of verstoppertje te spelen in het bos.
Op zulke momenten kunnen we genieten van het gewone leven en vergeten we dat het nu toch allemaal even anders is.

Afgelopen week stond alles nog iets meer stil dan anders, omdat we afscheid moesten nemen van een mooie dappere jongen uit onze gemeente die maar 15 jaar mocht worden.
Tot het laatste moment was hij vol levenslust en zelfs toen hij eigenlijk niets meer kon, bleef hij plannen maken en had hij grote dromen. Dit weekend was het verdrietige afscheid, maar mochten we ook dankbaar zijn dat God hem thuis heeft gehaald.
Zijn grootste verlangen was om weer te kunnen  lopen en dansen en dat doet hij nu bij Jezus!
Van hem leerden we ten volle te genieten van het leven en in welke situatie
en omstandigheden ook dankbaar te zijn.

Er is geen grens aan de liefde van Jezus
Zijn gunstbewijzen houden nooit op.
Zij zijn nieuw elke morgen,
nieuwe elke morgen.
Groot is uw trouw o Heer mijn God
Groot is uw trouw o Heer!