De Hors

Het leek wel een scène uit een film, zo mooi!

We maakten een prachtige wandeling, dit keer over de Hors. Dit bijzondere gebied is gelegen aan de zuidkant van het eiland. Als je met de boot aankomt kun je het zien liggen. 

In 1749 (9 jaar na de bouw van ons huis ;-)) kwam deze grote zandplaat vast te liggen aan het eiland. Het is een uniek en schitterend natuurgebied. Door de zee opgeworpen zand onstaan er nieuwe jongste duintjes die, zodra ze boven het water uitkomen, begroeien met planten. Het is prachtig de natuur zo aan het werk te zien.

Van alle natuur op het eiland is de Hors misschien nog wel het meeste ruig en ongerepte en vooral ook zo enorm uitgestrekt. Onze wandeling begon bij de horsmeertjes, schitterende meren waar je uren kunt wandelen en die de meest bijzondere vogels aantrekken. Via de meren de duinen in, eindeloos uitgestrekt. De zon maakte dat ze goudgeel kleurde, het was een prachtig gezicht. 

Via de duinen terug over de Hors. Zo'n groot strand zie je bijna nergens! Bij eb meer dan een kilometer breed, dus wel een flink eind lopen naar de zee. Wat voel je je als mens dan nietig en klein en wat beseffen we ons dan temeer hoe groot God is!

Op de Hors zijn prachtige dingen te vinden, van bijzondere schelpen en zeediertjes, bijzondere plantjes tot van alles wat aanspoelt soms ook uit de VOC tijd of nog ouder. De zandvlakte heeft prachtige structuren, soms hele kunstwerken gevormd door de natuur. 

En alles wat je zelf niet meeneemt, maar wel moet worden opgeruimd kan in de jutkooi.

Al wandelend via de duinen weer terug, zoveel moois gezien en weer een nieuw stukje eiland ontdekt. Na al die jaren nog lang niet uitgekeken! En opnieuw na een paar uur wandelen...gewoon niemand tegenkomen! Het voelt soms als een droom, maar als je dan bij de auto komt en weer een stukje naar de bewoonde wereld rijdt besef je dat het echt is en we hier mogen wonen. Wat voelt het rijk ieder moment weer terug te kunnen gaan!