Een nieuwe bestemming

Net als ieder jaar werd ook dit jaar door de krant een Kerstverhalen wedstrijd georganiseerd. David stuurde een mooi verhaal in en won opnieuw een prachtige prijs: een heerlijk 3-gangen diner voor twee personen inclusief fles wijn en koffie en thee bij een top restaurant in de duinen aan zee. Hieronder zijn kerstverhaal:

Een nieuwe bestemming
Het is koud en donker. Het geluid van de motor is het enige wat hij hoort. Het is een hobbelige weg waar ze over heen rijden. Hij ligt weggedoken in een hoekje van de doos, terwijl een herder met zijn staf precies in zijn buik prikt. Bij iedere hobbel is het raak. Hij hoopt maar dat ze er snel zullen zijn. 

Vorig jaar met Kerst was het gebeurd. Hij was zoals ieder jaar samen met de andere Kerstfiguren begin december van zolder gehaald. Ze waren onder de Kerstboom neergezet en hij stond weer op zijn vaste plek. Een beetje achteraan naast de os, had hij een goed zicht op wat er gebeurde in het huis. De eerste weken voor Kerst was er niets aan de hand geweest. Maar op Kerstavond gebeurde het. De bejaarde man was in elkaar gezakt op de houten vloer en even later hadden er sirenes geklonken van een ambulance. De man werd meegenomen en is daarna nooit meer terug gekomen. Zij hadden tot ver in het nieuwe jaar nog onder de Kerstboom gestaan.
Op een dag ging de voordeur open en werden ze bruut in een kartonnen doos gegooid en het huis uitgedragen. Ze werden neergezet in een grote opslag tussen allemaal andere dozen.

Nu ligt hij hier verscholen onder de andere Kerstfiguren en zijn ze op weg naar een nieuwe bestemming. Hij is benieuwd waar ze terecht zullen gaan komen. Hij probeert de staf van de herder weg te duwen met zijn achterpoot, maar hij kan er net niet bij.

Een aantal weken geleden waren ze tevoorschijn gehaald uit de opslag en waren ze neergezet op een plank met andere Kerstspullen. Aan de overkant van het pad zag hij tweedehands servies en glaswerk. Iedere ochtend gingen de deuren open en liepen er mensen langs hem. Af en toe werd hij opgetild en bekeken, maar daarna weer terug gezet. Hij was even bang geweest dat hij alleen achter zou blijven. Vorige week nog werd een andere Kerststal meegenomen, maar toen lieten ze de ezel gewoon staan. Behalve Jozef, Maria en het kindje werden alleen de herders mee genomen. De andere Kerstfiguren bleven achter; zelfs de drie koningen mochten niet mee. Hij was bang dat hij binnenkort ook achtergelaten zou worden. 

Als ezel heeft hij zich altijd wat dom en onbelangrijk gevoeld. Hij wordt altijd ergens aan de zijkant en achter aan gezet in de schaduw van de andere figuren. Het voelt net alsof hij niet helemaal mee telt. En nu ligt hij hier onderin de doos terwijl die irritante herdersstaf nog steeds in zijn buik prikt bij iedere beweging die de auto maakt. Het is een lange rit voor Texelse begrippen. Ze zijn al bijna een kwartier onderweg. Hij heeft even gedacht dat ze meegenomen zouden worden naar de overkant. Maar dan hadden ze allang op de boot moeten staan. Waarschijnlijk blijven ze gewoon op Texel. Maar waar zouden ze terecht gaan komen? 

Toen de oude vrouw de Kerststal meenam, was hij opgelucht dat hij ook mee mocht. Bij de kassa had de medewerkster nog wel gevraagd of ze het zeker wist dat ze die domme ezel ook mee wilde nemen. Gelukkig had ze gezegd dat een Kerststal zonder ezel geen echte Kerststal is. De oude vrouw had vijftig euro betaald en zo was hij onder in de doos beland.

De auto mindert vaart en maakt een scherpe bocht. Nog één keer prikt de staf in zijn buik, maar dan staan ze stil en sterft het geluid van de motor weg. De achterklep gaat open en ze worden opgetild en mee naar binnen genomen. Hij kan nog niets zien, maar hij ruikt de geur van versgebakken gemberkoekjes vermengd met een scherpe dennengeur. Hij hoort de vrouw roepen: ‘Jan, ik heb bij de kringloopwinkel een complete Kerststal gevonden! Er zit zelfs een ezel bij.’ De bovenkant van de doos gaat open en hij ziet de lichtjes van een grote Kerstboom. Één voor één worden de figuren uit de doos gehaald. Hij is blij wanneer de herder wordt opgetild en de staf eindelijk uit zijn buik verdwijnt. Dan pakt de hand van de oude vrouw hem beet en zet hem onder de Kerstboom neer. Maar deze keer wordt hij niet achteraan gezet, maar krijgt hij een plekje naast Maria, vlakbij de kribbe. Hij ziet het kindje dit jaar niet van een afstand, maar van heel dichtbij. 

Buiten begint het donker te worden en iedere keer wordt de kamer verlicht door een krachtige lichtbundel die naar binnen schijnt. Het gebeurd in een vast ritme en hierdoor wordt hij samen met de andere Kerstfiguren in een soort spotlight gezet. In het begin doet het felle licht wat zeer aan zijn ogen, maar al snel is hij er aan gewend. Het licht zorgt ervoor dat de Kerststal iedere keer gehuld wordt in een betoverende gloed. 

Dan gaat de deur van de huiskamer open. Een klein jongetje met blonde krullen komt binnen en rent naar hem toe. Hij roept: ‘Opa, wat staat er onder de Kerstboom?’ Een oude man komt uit de keuken tevoorschijn en loopt naar het jongetje toe. Hij tilt hem op en zegt: ‘Dit is een Kerststal, die oma gevonden heeft bij de kringloopwinkel.’ ‘Wat mooi dat de Kerststal precies in het licht van de vuurtoren staat’, zegt het jongetje. ‘Het lijkt net alsof het licht van de engelen op de Kerststal schijnt.’ De oude man glimlacht en zet het jongetje bij de Kerststal neer. ‘Maar waarom staat die ezel zo dicht bij de kribbe?’, vraagt het jongetje. De oude man begint te vertellen over Bethlehem en over Jozef en Maria. Niet alleen het jongetje, maar ook de ezel luistert aandachtig naar het verhaal dat wordt verteld. Vooral de laatste woorden maken indruk: ‘Die kribbe, waar het kindje in ligt, is eigenlijk de voederbak van de ezel. Het is dus heel erg lief van de ezel dat hij zijn voederbak afstaat, zodat het kindje Jezus een bedje heeft om in te slapen.’